Kitabın yorumu için tıklayınız!
"Bu son demiştim sana bir keresinde ama kaç son geçti sözlerimin ardından... Bu sefer bu son demeyeceğim çünkü bende artık son kalmadı. Perde kapandı, ışıklar söndü. Sen yaptın, sen bizi bu hale getirdin." Bağıramayacak kadar yorgun, ona sırtımı yaslayamayacak kadar yaralıydım.
"Yapma Sevda. Bu kadar severken beni gidebilecek misin? Kalbinde benden başka kimseye yer açamazsın yine açamazsın yine gelir bulursun beni, vazgeçemezsin." Başını iki yana sallarken benden çok kendini inandırmak istiyordu bu sözlere çünkü biliyordu ben gidersem geri dönüşü olmazdı.
"Seni uyardım hem de kaç defa uyardım. 'Yapma,' dedim. 'Aramıza o kadını sokma,' dedim. Ben gecelerce seninle seviştim, sen bir hayaleti yatağımıza misafir etmişsin!"
***
"Ben sevdim seni, ben adadım kendimi sana ve en çok benim canım yandı bu aşkta. Neden biliyor musun?" Gözlerimiz buluştuğunda canım yana yan tebessüm ettim ona.
Sırtımı dayadığım duvar bile daha sıcaktı ona olan bakışlarımdan. Bal rengi benim hayran olduğum gözleri titredi, biliyordu da bu gerçeği. Sırtımı duvardan ayırıp ona doğru adımladım. Özellikle tek bir mektubu masanın üstüne bırakmış ona dokunmamıştım.
"Yapma..." dedi titrek bir nefes alarak.
"Çünkü sana gelemeyecek kadar korkak bir kadın değildim ben. Keşke korkak bir kadın olsaymışım. Keşke sana bu satırları yazan ellerim kırılsaymış da gönlüne bir sevda diye yanılıp bir yılan almasaymışsın!"
***
