Veda Caddesi Cevf kitabından bir sürü alıntı getirdim size.
Normalde paylaşmayacaktım ama yoruma eklerken kıyamadım onları görmezden gelmeyi en iyisi paylaşayım dedim :) Bence iyi ki dedim çünkü alıntılar bence çok güzellerdi.
Umarım sizler de seversiniz alıntıları.
Bu arada bir sonraki postta yorumu bulabilirsiniz ama ben size kolay ulaşım olması için aşağıya linki tıklıyorum :)
Sümeyye Demirkan - Veda Caddesi Cevf yorumu için : TIK
Yorum linkini de yazdıktan sonra sizleri alıntılarla baş başa bırakıyorum :)
Dipsiz kuytu bir çukurdaki adam bile kurtarılmayı bekler. Çünkü bilir ki, umut etmek en zor zamanlarda elinde olan tek güçlü silahtır. Sonunda ışığı göremeyecek olsa bile...
**********
Onun gözlerine baktığımda, adımda can bulan bir ruhun haykırışlarını görebiliyordum. Bu onun ruhuydu. Ölü ruhu uçurumun dibinde can çekişirken benim ruhumda hayat bulmak için çırpınıyordu.
Ama sorun şuydu ki; benim ruhum ölü bir ruhu yaşatamayacak kadar ölüydü.
**********
Artık bedenimi değil, ruhumu kullanma vaktiydi. Onu; kilitli kaldığı mahzenden çıkarıp demir parmaklıklar arasında attığı çığlıkları susturmanın vaktiydi.
**********
"Korkma," dedi. Gözlerimi yeniden siyahlarına çevirdiğimde, "Korkak insanlar acizdir. Korkak insanlar savunmasızdır. Korkak insanlar asla fırtınalarla savaşamaz, yaprak gibi titrerler," deyip kendini bir adım geri çekti. "İnsan sadece kendinden korkmalıdır... çünkü insana ancak kendisi zarar verir."
**********
Huzursuzca soluklandı yüzünü semaya doğru kaldırdı. "Ben düştüm, Diana. Çok sert düştüm, kimse bana yardım edemez," dedi acı çeker gibi. Yutkundum. "Düştüğüm yerden kaldıramam seni belki," dedim ve dudaklarımı yalayıp düzleştirdim. "Yanına uzanırım ben de olmaz mı?"
Başını mekanik bir şekilde bana doğru çevirirken kesin gözleri yüzümü taramaya başladı. Bakışlarının değdiği her yer tehdit altındaydı. Gözlerimi odağına aldığında başını usulca sağa sola salladı. "Benim yanımda boğulursun sen."
"Yüzmeyi öğrenirim."
"Benim denizimdeki fırtınalar senin boyunu aşar, güzelim."
"Seninle birlikte boğulurum."
**********
Parmaklarını çenemden çekip, yanağımı kavradı ve sertçe yanağımı okşamaya başladı. "Bir daha ağlarsan hele de benim yüzümden o gözlerinden yaş akarsa, başladıkları işi bitir," deyip elleriyle yüzümü daha sıkı kavrayıp beni kendine çekti.
"Öldür beni."
Hiç yorum yok :
Yorum Gönder
Kitap ya da yazı hakkındaki görüşünüzü bizimle paylaşın