Kitabın yorumu için tıklayınız!
"Gamzelim, bir şey söyle. Yanındayım bak şimdi, anlat bana hadi." Nefesini saçlarıma doğru üflerken gözlerim doldu.
"Emre, ben senden vazgeçmem. İstersen bencillik de bu yaptığım için ama yanımda kal istiyorum. Beni bırakma istiyorum," dedim sesim titrerken.
Emre benden ayrılıp aramıza sadece birkaç santim mesafe bıraktı. Gözlerime baktığında anladı bir şeylerin halen kötü gittiğini. Kaşları çatılırken, elini çeneme koyup usulca okşadı. Diğer elini saçlarımın arasına daldırdı. Gördüğü şey hiç hoşuna gitmemiş gibi derin bir nefes aldı.
"Sen Gamzeli, benim bu hayatta isteyeceğim tek şeysin. Aklımı kaybettiriyorsun bana, kalbimin tüm hücrelerini varlığınla dolduruyorsun ve senden vazgeçecekmişim gibi bana bakıyorsun."
"Gözlerini benden kaçırdın. Ne zaman o aklın benden uzaklaşsa gözlerini benden kaçırıyorsun Gamze. Bana bak gerekirse gözlerini bir saniye kaçırıyorsun Gamze. Bana bak gerekirse gözlerini bir saniye bile benden ayırma ama aklını benden uzaklaştırma." Emre'nin soğuk ve sert çıkan sesiyle akmak için direnen gözyaşlarımı yok sayarak gülümsedim.
"Aklımdan bir saniyeyi bırak salise bile çıkmıyorsun Kurt. Ben her şeye rağmen senden vazgeçemiyorum."
Buruk çıkan sesimle Kurt'un gözleri kısıldı. Bana doğru yaklaşıp, dudağımın kenarına bir öpücük bırakıp bir nefeslik mesafeye çekildi. "Vazgeç istersen, sen bilirsin. Bu saatten sonra sen bile kendini alamazsın benden. Bırakmam."
*****
Yüzünü bana dönmedi, sadece aldığı derin nefeslerini duyuyordum. Dudaklarımı ısırıp, gözlerimi ondan ayırmadım. Arkasını yavaşça dönüp, yanıma doğru geldi ve önümde diz çöktü.
"Bu üç oldu Gamzeli. Üçtür önünde diz çöküyorum, her seferinde fethediyorsun bütün topraklarımı, ben sana yine yeniliyorum. Ama en çok da sana yenilmeyi seviyorum. Bu sefer gitmek yok, kaçmak yok, yanındayım. Tek damla gözyaşına, tek saç teline kıyanın cehennemi olacağım."
*****
"Gitme," diye fısıldadı.
"Birlikte tekrar gireceğiz bu evin kapısından içeriye." Gözlerine bakarak konuştuğumda başını çevirdi.
"Korkuyorum." Yere bakarak kurduğu cümleyle kalbim sıkıştı.
Bana ilk defa korktuğunu söylüyordu. Yüzüme bakamadan yaptığı itirafla içim sızladı. Onu en çok böyle görmekten korkuyordum, çaresiz.
Ben korkmuyorum çünkü biliyorum bu sefer beni bulacağını." Kararlı çıkan sesimle gözlerime baktı yine.
"Bu bir veda değil." Onaylamamı istiyordu, gülümsedim.
"Bu asla bir veda değil, beni bul Kurt."
"Bulacağım."
Hiç yorum yok :
Yorum Gönder
Kitap ya da yazı hakkındaki görüşünüzü bizimle paylaşın