0 ALINTILAR // Lyla Sage - Bitiş Çigisi (Rebel Blue Ranch #1)

 

Kitabın yorumu için tıklayınız!

"Emmy, hey, sorun değil. İyisin." Kollarını ovuşturmaya devam ettim. Artık neredeyse tüm vücudu titriyordu ve ellerini boynuma götürerek kendi derisini kazıyıp ondan kurtarabilirmiş gibi kaşımaya başladı. 

"Emmy. Senin için ne yapabileceğimi söyle. Neye ihtiyacın var, tatlım?"

"İhtiyacım var..." Nefes nefese kalmıştı. "Yapabilir misin...?"

"Ne istersen."

"Sıkıca sarıl. Lütfen."

*****

"Tüm bu durum hakkında ne düşündüğümü bilmek ister misin?" Teddy sordu. 

"Eminim bana söyleyeceksin."

"Sanırım Brooks'a daha fazla güvenmelisin." Lanet olsun. Beklediğim şey kesinlikle bu değildi. "Belli ki senden etkileniyor ve seninle vakit geçirmekten hoşlanıyor. Luke Brooks'un içinden gelemeyerek bir şey yaptığını hiç gördün mü?" Doğru bir noktaya değinmişti. 

"Hayır," dedim iç çekerek.

"Bugün gerçekten güzel bir gün geçirdin mi?" diye sordu. 

"Evet," diye itiraf ettim.

"Peki, onunla vakit geçirirken hissettiklerinden hoşuna gidiyor mu?"

"Çok sinir bozucusun," dedim telefona doğru. Elimi yüzümde gezdirdim. Teddy beni görmese de bu hareketi hissedebileceğini umuyordum. 

"Soruma cevap ver, Clementine."

"Tamam, iyi. Evet, onunlayken hissettiklerim hoşuma gidiyor." diye çıkıştım.

"Kesinlikle. Yan belki bunun ikiniz için bir anlamı vardır, belki de yoktur ama Brooks'u, on üç yaşından beri onu soktuğun kalıba göre değerlendirirsen asla bilemeyeceksin. Onun bu versiyonu senin için yeni olabilir fakat yine de tanımaya değer olduğunu düşünüyorum."

*****

Luke, "Bunu konuşmamız gerekiyor," dedi.

"Neyi konuşmamız gerekiyor?" Cevabını çok iyi bilmeme rağmen yine de sordum.

"Kardeşlerin hakkında, tatlım. Senin kardeşlerin."

"Ne olmuş onlara?"

"Eğer bunu yapmaya devam edeceksek, onlardan saklanmak istemiyorum, Emmy." Sesindeki his, dizlerimin arkasına tekme atıp dengemi kaybetmeme neden olan bir vuruş gibiydi. "Daha önce de insanların kirli küçük sırrıydım, onları önemsemediğim için bunu hiçbir zaman umurumda olmadı ama seni önemsiyorum." 

*****

"Ona aşıksın," dedi. Bu bir soru değildi.

"Evet, öyleyim." Teddy'e yalan söylemek için hiçbir nedenim yoktu. Beni sorgulamak için ofisime geldiği gün suratıma yumruk atmadıysa, şimdi de yapmayacağından oldukça emindim. 

"O biliyor mu?"

"Henüz değil."

"Ona söylemelisin."

"Söyleyeceğim."

"Biliyorsun, o da seni seviyor."

Bunun düşüncesi beni korkutmasına rağmen aynı zamanda yaşayan en şanslı adam gibi hissetmemi de sağladı. Nasıl aşık olunacağını gerçekten bilmiyordum. Bildiğim tek şey, elimden gelen her şekilde Emmy ile birlikte olmak istediğimdi. Mutfakta yavaş danslar, içkili geceler, dağlarda geziler, ateşli seksler, öğleden sonra uykuları ve pencereler açıkken iki şeritli otoyollarda seyahatler istiyordum. 

Hepsini istiyordum.

"Bunu nasıl biliyorsun?"

"Seni çağırmamı istedi." Teddy omuz silkti. "Emmy asla bir şey istemez. Sadece başını öne eğer ve olaylarla kendi bildiği yöntemle, kendi beynini kurcalayarak ilgilenir. Ancak o seni çağırmamı istedi."