Kate ve Dicky, kilisenin merdivenlerinde otururken aralarında geçen bir diyalogdan alıntıyı sizlerle paylaşacağım.
Kitabın yorumunu ise blogumuzda bulabilirsiniz.
***
"O zaman bence asıl soru şu: Her şeye rağmen, bu adamı hala seviyor musun?"
'Her şeye rağmen' diye sormuştu Dicky olağandışı bir mesafe koyarak, 'bu adamı hala seviyor musun?'
Söyleme Katey, Tanrı aşkına itiraf etme. Kıçını kaldır da öp şu delifişeği. Bu konuyu bir daha açmamaya ikna et.
"Evet," dedim.
Evet... Bu kelimenin mutluluk vermesi gerekirdi. Juliet evet demişti. Heloise evet demişti. Molly Bloom evet evet evet demişti. Bir itiraf, bir onaylama,hoş bir rıza ifadesi... Ama bu konuşmanın içinde evet sözcüğü zehirden başka bir şey değildi.
Herhalde çok perişan bir halim vardı ki Dicky eliyle dizime hafifçe vurdu.
"Eğer sadece bizim için mükemmel olan kişilere aşık olsaydık," dedi "aşk denen şey için bu kadar yaygara kopmazdı zaten."
Hiç yorum yok :
Yorum Gönder
Kitap ya da yazı hakkındaki görüşünüzü bizimle paylaşın