.jpeg)
"Senin gibi melek yüzlü birinden duymayı beklemediğim şeyler söylüyorsun," dedi. Ses tonu soğuktu. Bakışlarına inen donukluk kanımın akışını yavaşlattı. Bakışları beni ürküttü. Ruh hali yüzü gibi anında değişivermişti.
"Eğer sen de benim gibi çaresiz kalsaydın ne yapardın?"
"Senin yapacağının aynısını yapardım."
"Öyleyse bana yardım edecek misin?"
"Bu istediğin o kadar kolay değil."
Soru sorar gibi kaşlarımı kaldırdım.
"Bunun zor olacağı belli ama bu süre zarfında babana itiraz etme. Şimdilik uysal davran. Onu kışkırtma."
"Bunu nasıl yapacağım? Ne zaman evlendirmeyi planlıyor beni o aşağılıkla?"
"Çok yakında."
"Ben de onu yakında öldüreceğim öyleyse."
*****
"Seninle ben... olmaz." deyiverdi sertçe.
"İstemiyor musun?"
"Alessandra, kim olduğun hakkında herhangi bir fikrin yok!"
Eliyle yüzünü sıvazladı. Sonra acı çeker gibi bir sesle, "Gerçekten yok," diye sessiz ama kopkoyu bir ifadeyle kendi kendine mırıldandı.
"Ben Alessandra'yım. Ben benim sadece; baka biri olmak istemiyorum," dedim omuz silkerek.
Tekrar arkasına yaslanmadı, onun yerine öne doğru eğilmiş bir şekilde oturarak dirseklerini bacaklarının üzerine koyup ileriye doğru baktı. Onun bu sessizliği tam bir işkenceydi.
"Ben ilişki yaşamam. Hele ki seninle, olmayacağını senin benden daha iyi bilmen gerekiyor."
"Bahsettiğim bir ilişki değil."
*****
Leonardo beni çıplak vaziyette kıyafetlerim kucağımda akmaya yüz tutmuş yaşlarımla dikilirken buldu.
"Ne yapıyorsun?" diye sordu.
"Giyiniyorum," dedim ona bakmadan.
"Saçmalama. Gir şu yatağa," diye sertçe emredince afalladım ama şaşkınlığım çarçabuk geçti.
"Yatağa mı gireyim? Asıl sen saçmalama! Eve gidiyorum. Daha fazla dengesizliklerinle uğraşmayacağım," derken çamaşırımı bacaklarımdan beceriksizce geçirmeye çalıştım. Leo uzun adımlarıyla dibimde bitti ve elimdekileri hızla çekip aldı. Ve yere fırlattı.
"Kime aşık olduğunu sanıyordun, Alessandra? Bir romantiğe falan mı?" diye sorunca donup kaldım. Bir heykelden farksız görünüyordum şüphesiz.
"Ne-ne neden bahsediyorsun?" diye sorarken dilim hala çözülmemişti.
"Alessandra yatağa gir dedim sana." diye bir kez daha yineleyince bir adım geriledim.
Ona aşık olduğumu biliyordu.
*****
"Sadece birkaç hafta öncesine kadar kendimi senden uzak tutmaya çalışıyordum. Bir anda kapımda belirdin ve ondan sonrası benim hayallerimin bile ötesine geçti. Önceden seni düşünüyordum ama şimdi senin için yapabileceklerimi tahmin bile edemezsin."
Konuşmakta zorlanır gibi sustu. "Nelerden vazgeçtiğimi bilemezsin, hayatımı şekillendirirken aldığım kararları bir çırpıda silip atmamı sağlıyorsun. Ama sen de biraz bana güvenmeli ve bu işin dışında kalacağına dair bana söz vermelisin ki dikkatim dağılıp hata yapmayayım."
Kesin bir şekilde nefesini dışarı verdi. Elini saçlarının arasından geçirdi. "Sadece senin iyi olduğundan ve güvende olduğundan emin olmak istiyorum. Tek derdim bu. Benimle olarak zaten çok fazla tehlikeye maruz kalıyorsun."
Sesi acıklı çıkıyordu. Göğsü derin bir nefesle inip kalktı ve onun derin bir şekilde taşıdığı gerginlik ve huzursuzluğu hissedebiliyordum.
"Bunu benim için yapıyor olman benim için çok önemli ama sana zarar verebilecek olmasından korkuyorum."
"Bana kimse zarar veremez."
*****
"Demek seni yok sayıyorum, öyle mi?" derken sakindi ama içindeki karanlık adamı bu lafımla uyandıracağımı gayet iyi bilerek konuşmuştum. Üzerine fazla gitmiştim. Ama bu duyduklarım tahammül edilir değildi. Ondan korkup geri çekilecek halim yoktu.
"Aynen öyle."
"Seni yok saydığını düşündüğün adama niye aşıksın peki?"
"Ben de yıllardır bunu merak edip duruyorum!"
Bu benim de kendime sorduğum soruydu. Neden daha kolay ve anlaşılır bir insana aşık olmamıştım ki?
"Ben sana söyleyeyim," derken iyice dibime girdi. Yüz yüzdeydik. Bu derece yakın olmaması lazımdı. Kafamı karıştırıyordu. Ona çok kızgın olsam da ona çekiliyordum. Ondan uzaklaşmak için geriye doğru bir adım attım ama kolumu kavradı ve beni yerime sabitledi.
"Çünkü seni benim kadar sevecek başka bir adam olmayacağını biliyorsun."
Hiç yorum yok :
Yorum Gönder
Kitap ya da yazı hakkındaki görüşünüzü bizimle paylaşın