0 Şubat Ayı Nasıl Geçti?

Şubat ayı nasıl geçti? 

Adıyaman, Kahramanmaraş, Gaziantep, Hatay, Adana, Diyarbakır, Malatya, Kilis, Osmaniye, Şanlıurfa... 

Kalbimiz 10 il ile beraber yanarak geçti. 

Ne hayallerle başladığımız bir aydı ve yarım kalmış hayatlarla, hayallerle bitirdiğimiz bir ay oldu. 

Hepimiz çok zor bir süreçten geçtik bu değişmez bir gerçek. Bazılarımız bu süreci hala yaşıyor ve yaşamaya de devam edecek... bazılarımız onların uzakta dahi olsa acısını paylaşmaya devam ediyor ve edecek de... 

Asla unutamayacağımız bir ay olduğunu da söylemeliyiz. Zaten asla da unutmamalıyız! 

Ne yapılan hataları tekrarlamama ne de ders alma gibi bir huyumuz yok bu yüzden asla yaşananları unutmamalıyız! Unutturmamalıyız da! 

Kaybedilen hayatlar için, yarım kalan hayaller için, umutlar, mutluluklar, gülümsemeler için... yarın görüşürüz diyerek bitirdiğini sandığını bir günü ebediyete kadar bitirdiğini bilmeyenler için asla unutulmamalı... 

Kahkahalarla dolu olması gereken çocukların hayatları için unutulmamalı... 

Canımız çok fena acıdı... açıkçası hala da acıyor. Bu acı ne unutulacak ne alışılacak ne de geçecek gibi gelmiyor. En azından benim için öyle. 

Beni şahsen tanımanın haricinde takipçilerim Jeofizik Mühendisi olduğumu ve 10 senedir zemin araştırmalarında çalıştığımı bilenler var. Bu yaşananlar, bu geçen ay benim için o kadar zordu ki... Hep içimde büyük bir acı ve suçluluk vardı. Çünkü hep '"daha fazla çabalasaydık, daha fazla ses çıkarsaydık, daha fazla bağırsaydık ne olurdu" soruları dolandı durdu beynimde. Beni yiyip bitiren de bu oldu. 

Bir noktada elinden hiçbir şey gelmeden izlemek ve o diplomayı alırken iş ahlakına, mesleki etiğe ve mesleği insanların iyiliği için kullanacağıma dair ettiğim yemini yerine getirememişim gibi hissetmeme neden oldu. Hep kendimde "Nerede yanlış yaptık? Nerede hatamız vardı?" sorularını sorarken buldum. Ki ben etkilenen 10 ilde de hiç çalışmamıştım. Ama yine de sol tarafımdaki acı asla geçmedi... şuanda bile sanki içten içe sızlıyor ve kan akıtıyor gibi... 

İçtiğim sıcak bir çorbada, yediğim yemekte kendimi suçlu hissettim. Üşüyorum demeye utandığım anlar oldu. Elime kitabımı kahvemi aldığımda kendimi suçlu hissettim. 

Hayatın hiçbir anından zevk almadığım anlar... 

Hataya yer olmayan bir işim olduğunu düşünerek çalıştım hep ve şu süreçte o kadar çok hata yapar hale geldim ki yaptığım her şeyi yazdığım her kelimeyi üç-beş kez kontrol etmeye başladım. 

İşte benim ayım 6 Şubattan beri böyle geçti. Onun öncesinde ise 2 kitap ve 1 sinema (konser) film izledim ki onların yorumları da blogda mevcut. 

Neler Okudum

• Sana Bağımlı - Krista & Becca Ritche
• Akşam Yıldızı - Samantha James

Neler İzledim

• BTS - Yet To Come (konser - sinema filmi) = Tıklayınız

 

Şubatın sonlarına doğru artık iyice kafamı dağıtmak ve kendimi biraz da olsa toparlamak adına okumaya başladım. Öyle eski tempomda değil tabi ki ama yine de yavaş yavaş okudum. Çünkü işimde hata yapmamak adına kendimi toparlamak ve dikkatimi odaklayabilmem gerekiyordu. Bu yüzden eski rutinlerime dönmeye çabaladım. Bu süre zarfında okuduğum kitapların yorumlarını bu ay paylaşmak istemedim. Bu yüzden onların yorumları Mart ayında gelecek. 

İnstagrama da Mart ayında paylaşıma döner miyim bilemiyorum. Sadece buradaki paylaşımlarım olacak Mart ayı içerisinde ondan eminim. 

İşte benim ayım böyle geçti. Sizlerin nasıl geçti demeyeceğim çünkü şu anda kimsenin ayı iyi geçmedi onu biliyorum. 

Umarım hep beraber daha iyi bir şekilde ayağa kalkacağız. Birbirimizin umudu olacağız. Hiç kimse bir diğerini yalnız bırakmayacak. Buna inanmak istiyorum. 

Unutmayın! Asla unutturmayın da! 

Ve küçük bir iyiliğinizin dünyalara bedel olduğunu da asla atlamayın! 

Adıyaman, Kahramanmaraş, Gaziantep, Hatay, Adana, Diyarbakır, Malatya, Kilis, Osmaniye, Şanlıurfa... kalbimiz hep sizinle ve olmaya da devam edecek.