1 Sylvain Reynard - Gabriel'in Cehennemi // ALINTILAR

~~~*~~~

Victor Hugo'nun Sefiller'ini biliyor musun? Kahramanı günahlarından vazgeçiyor, pişman oluyor; bir genç kıza, kendi kızıymış gibi bakıyor. Ama bu arada bir polis onun peşine düşmüş, çünkü onun iyiliğe dönmediğine inanıyor. Sen o pişman adam mı olmak istersin yoksa o polis mi?

~~~*~~~

Hazır Gabriel'in serisini okuyorken ve okurken kitabı post-itlerle doldurmuşken birkaç alıntı için bu yazıyı yazıp alınları sizlerle paylaşmak istedim. Çok sevdiğim kitaplara, serilere dair böyle şeyler yapmayı severim : )

Ayrıca ikinci kitabı elime almaya hazırlanıyorken yazılarımda paylaştığım kapak fotoğrafları hakkında da bilgi vereyim. Bunlar ilk basımların kapakları ve ben ilk basımlarını aldığım için bende kapaklar bu şekilde ama diğer basımların kapaklarını da kitapların yorumları geldiğinde sizlerle paylaşacağım. 

Gabriel'in Cehennemi kitabının son basımının kapağını sol tarafta görüyorsunuz. Bu kapaklar ciltli olarak çıktı ve şuanda bu kapaklarla satışlarını bulabilirsiniz. 

Bende basımlar hem orijinal kapakların basımı hem de ilk basım. Ben eski basımı daha çok sevmiştim açıkçası ve kapakları daha uygun gibiydi ama ciltli basımları severler için de son basımları alabilirler. 

Şimdi sizleri alıntılarla baş başa bırakıyorum ve Gabriel Arafta kitabını okumaya gidiyorum :) 

Ama tabi ondan önce kitabın yorumu okumak için TIKLAYINIZ.

~~~*~~~

Dante'sinden ne beklediğini bilmiyordu ama her ne ise onu alamadığını biliyordu. kırılan kalpten gelen bir bilgelikle, ondan artık vazgeçmek gerektiğini düşündü.

~~~*~~~

~~~*~~~

Gerçeklik insanın kendi değildir, başına gelendir. Ve şimdi de senin ihtiyacın, başına iyi bir şey gelmesi.

~~~*~~~

~~~*~~~

Gabriel için, elmalıkta o geceyi birlikte geçirdiği insan için, her şeyi yapmaya hazırdı, yeter ki onun kendisini istediğine dair bir işaret gelsin. Gerekirse cehenneme iner, bulana kadar onu arardı.

~~~*~~~

~~~*~~~

"Bağışla beni. Seni tiksindirdiğimi biliyorum." Gabriel çok alçak sesle konuşuyordu. "Ama inan bana, bu tepkin çok iyi bir tepki. Benden tiksinmen gerekir zaten. Ne zaman yanına yaklaşsam, seni kötülüğe itiyorum."

"Ben öyle bir şey hissetmiyorum."

"Anlamını bilmiyorsun da ondan. Farkına vardığın zaman... çok geç olacak. Adem'le Havva da ne kaybettiklerini ta cennetten kovulana kadar fark edememişlerdi."

~~~*~~~

~~~*~~~

Gabriel'ın günahlarının yalnızlıktan ve umutsuzluktan kaynaklandığına inanıyordu. Şimdi artık birbirlerini yeniden bulduklarına göre, aşkları ikisini de kendi özel karanlıklarından kurtarmaya yeterli olacaktı. Birlikte, ayrı olduklarından çok daha güçlü, çok daha sağlıklı olacaklardı.

~~~*~~~

~~~*~~~

Bazen insanlar, yalnız kaldıklarında, kendilerine dönük nefretlerini dinleyebiliyorlar. Bazen iyilik, kötülüğün aslında ne olduğunu ortaya çıkarmaya yetiyor.

~~~*~~~

~~~*~~~

"Beni incittiniz."

"Sen de beni incittin. Tek olabilecek şeyin intikam olduğunu mu düşündün?" Gabriel fısıldamaya devam ediyor, sıcak soluğu onun yanağına geliyordu. "Tavşanken, kızgın bir kediye dönüştün. Bugün beni fena tırmaladın, kedi yavrusu. Her kelimenle kan çıkardın derimden. Artık mutlu musun? Tüm gizli günahlarımı öğrencilerimin önünde sıralayıp beni küçük düşürdükten sonra? Tam bir gurur çatışmasıydı, ateşi de sen tutuşturdun."

~~~*~~~

~~~*~~~

"Sana hiç ve de asla sahip olmam. Tamam mı? İnsanlar meleklere sahip olmazlar."

"O zaman senin gibi biri bir meleğe ne yapar."

"Benim gibi biri ona tapar. Onu anlamaya, gizlerini çözmeye çalışır."

~~~*~~~

~~~*~~~

"Artık ağlama bitti. Bana ömür boyu yetecek kadar gözyaşı gördüm yüzünde," diye fısıldadı, dudakları onun kulağına dayadı. "Oysa ben o yaşların tek bir damlasına bile değmem."

~~~*~~~