3 Kutay Görgülü - 60 gün /// ALINTILAR

~~~*~~~

Eğer bir katilseniz sizi arayanların çevrenizdekilere ulaşmaması için her şeyi yapardınız. Ve eğer 60 gün'ü yazan bir katilseniz bunu, sizi okuyan herkesle küçük bir kitap yazıp paylaşacak kadar hasta ruhlu bir insansınızdır. 

Beni bulabilirdiniz ya da aslında hiç var olmamış olabilirdim.

Kitabın içinde saklıyımdır belki, kim bilir.

~~~*~~~

Yorumumu okuduysanız kitaba bayıldığımı fark etmişsinizdir. Cidden haddinden fazla iyiydi kitap. Bir Türk yazardan bekleneni bir kenara bırakın ön yargılarımızla 18 yaşındaki bir delikanlıdan beklenenden daha iyiydi. Kendisini bir kez daha tebrik ediyorum muhteşem bir kurgu ortaya çıkarmış. Eğer ki polisiye, gizem, psikolojik gerilim seviyorsanız mutlaka elin bu kitaba :)

Bu arada bende sizi, kitaptaki alıntılarıma boğan bir yazı yazayım dedim. Çünkü görmezden gelemeyeceğim kadar çok alıntı işaretlemişim ve hepsini olmasa da çoğunluğunu sizinle paylaşmak istiyorum. 

Ancak bunun yanı sıra, bu kitap bizim Geveze Kalemler Tur Grubunun tur kitabıydı ve orada yapılan birkaç alıntı görselini de eklemek istiyorum :) 

~~~*~~~

"Baha gittin mi?"

"Kalbinde beni yaşattığın müddetçe, hiçbir zaman gitmiş sayılmam ki Sıla’m."

~~~*~~~

~~~*~~~

Bilmiyordu. Bazen insan, aşık olduğu insan uğruna çok şeyi göze alabilirdi. 

Bazen insan yapılması gereken en doğru şeyi yapmalıydı. 

Ve Sezgi, yapılması gereken en yanlış şeyi yaptığını biliyordu.

~~~*~~~

~~~*~~~

Başından beri ölmek için yazmıyor muydun, başından beri sona varmak için kaleme almıyor muydun iç benliğini?

İşte artık ölüyorsun.

~~~*~~~

~~~*~~~

"Eğer gerçekten bir cinayeti çözmek istiyorsan kendini o katil olarak görmelisin. Onun gibi düşünmelisin, onun yaşadıklarını yaşıyormuşçasına davranmalısın.

Her şeyin anahtarı bu işte."

~~~*~~~

~~~*~~~

“Güçlüklerin ardından sağlam bir şekilde ayağa dikilebilmek o kadar zor ki. İstediğimiz şeyin ne olduğunu bilmek ve bunun adına çabalayabilmek.”

~~~*~~~

~~~*~~~

Onu yanında istiyordu. Söyleyemediklerini söylemek, onu göğsüne bastırıp tenini okşamak. Bir sandalye ötesinde değil, tam teninde istiyordu. Nefesini hissedebilmek, dudaklarına değebilmek. Sonsuza kadar onun olabilmek. Ama şu an buradaydılar.

Acı içindeydiler. 

Acı ve korku.

~~~*~~~

~~~*~~~

Aslında bu küçük zavallı hayatının bir özeti. Başkaları tarafından yaşatılırsın ve başkaları tarafından öldürülürsün. Ben sadece bu işlemi hızlandırıyorum.

~~~*~~~

~~~*~~~

"İkisi de alevlerin arasına atıldılar. Bizim bile hayatta kalışımız, birer mucizeden ibaret."

"Mucizelere pek inanan birisi olduğum söylenemez."

Sıla kafasını yavaşça döndürüp kollarını birbirine doladı. "Yani Asır oradan kurtulmamızı mı istedi?"

"Tonlarca cinayet işleyip hala elini kolunu sallayıp sokakta dolaşabilen bir katil bence bunu da planlamıştır."

~~~*~~~

~~~*~~~

Yıkmak istediğim bir devlet değil, bir hükümet değil, bir diktatör değil.

Benim yıkmak istediğim, kemikleşmiş düşünceler.

Yaşamaya duyulan bu arzuyu köreltmek istiyorum.

O dürtüyü silip atmak, umutlar parçalayıp kırmak.

60 Gün, varlığınla bir kıyamettir, yoldaşım.

Gözünü açıp kapadığın o saliselik anda kaosa sürüklenen dünyanın beslenişidir.

~~~*~~~

~~~*~~~

Hayatın en adil olmayan noktası da bu değil mi zaten? Bazılarımız her şey ile, bazılarımız da koca bir sıfır ile doğuyor.

~~~*~~~

~~~*~~~

Hiçbir canlıyı cüssesine göre değerlendirme Aras, bazen en küçüklerimi dünyalar kadar büyük olanlarımızdan katlarca fazla acıyı tadar.

~~~*~~~

~~~*~~~

Hikayenin sonu en çok beklenilendir. Klişeyle doludur. Ama okuyan insan kendi kendine der ki; sonu böyle bitemez! Biter Aras. Bazen en beklenildiği gibi biter.

~~~*~~~

~~~*~~~

Delilik, en bulaşıcı hastalıktır. Neyden, nasıl kapacağınız belli olmaz. Ama bu hastalığı kapmaya meyilli bir zihniniz varsa sizi kolay kolay ellerinden bırakmaz. Bir şekilde yolunu bulur ve sizi sarar.

~~~*~~~

~~~*~~~

"Suçlama beni güzelim. Nedensiz değildi yaptıklarım. Bu dünyanın çoktan yol olması gerekiyordu, ben de işte bunu sağladım. Çektiğimiz tüm o ızdırap dolu günleri seyredip durdular. Ekranların arkasına sığındılar. Hiçbir şey yapmaya çalışmadılar Birincim... Onlar yardım etmediler, yaşam için çabalamadılar. Düşündüğümden de kolay oldu. Çünkü insanlık benim tahmin ettiğimden daha rezil durumdaydı. Onlar zaten yok olmaya karşı büyük bir açlık duyuyorlardı. Benim tek yapmam gereken, tetiğe hafifçe bastırmamdı."

~~~*~~~