Kitabın yorumu için tıklayınız!
"Keyfiniz yok. Dudaklarını büzerek başını yana eğdi, bir meyveyi inceler gibiydi. "Genellikle keyifsizsiniz."
"Bu doğru değil."
"Dün de kötüydünüz."
"Ama..."
"Sizinle ilk kez Conrad'ların salonunda karşılaştığımda da keyifsizdiniz."
"Değildim..."
"Size ilk kez çaya geldiğimizdeki durumunuz kötü olarak değerlendirilemezdi ama iyi de değildiniz." Nezaketle gülümsedi. "Belki ben yanlış değerlendiriyorum. Belki de son derece güneş saçan bir hanımefendisiniz ve benim varlığım sizin diğer yönünüzü göstermenize sebep oluyor."
***
Sam'in yüzünde çarpık bir gülümseme belirdi. "Leydim, sizin gelişmiş dünyanızdaki centilmenlerin ilginizden etkilendiklerini ölümüne inkar edeceklerinde eminim ama ben çok daha basit bir adamım."
"Öyle mi?" Kelime karanlıkta fısıldanmıştı.
Başıyla yavaşça onayladı. "Onun için cevap vereyim: İlginizden hoşlanıyorum. Sizden hoşlanıyorum."
"Çok açık sözlüsünüz."
"Siz de aynısını yapabilir misiniz?"
"Çok fazla tahmin de bulunuyorsunuz," dedi buz gibi bir sesle.
"Sadece sizin ilginizle ilgili, Leydim. Sadece sizinle." Sesi kısık, yumuşak ve ürkütücü bir şekilde samimiydi.
Emeline onunla göz göze gelmemek için camdan dışarı baktı. "Nedenmiş o?" Kısa bir sessizlik olunca soruya cevap vermeyeceğini düşündü.
"Beni neden bu şekilde etkilediğinizi bilmiyorum," dedi sonunda. "Sanırım yanınızda neden bu kadar şevke geldiğimi bana değil, kaçan bir geyiğin peşinden koşan yaban kedisine sormalısınız."
***
"Güvenebileceğim ve hayatımı eline teslim edebileceğim kimsem yok."
Anlatmaya çalıştığı şeyin son derece soyut bir kavram olduğunun farkındaydı, başını iki yana salladı. "Artık rahatlayamam. Bunu yapamam..."
Ne garip, bunu Samuel'la konuşmayı başaramayacağını bu günde Rebecca'ya itiraf edivermişti.
Genç kadın kaşlarını iyice çattı. "Anladığımı sanıyorum. Yüklerinizden kurtulmak istemiyorsunuz. Onları sizin adınıza taşıyacak birisinin olmadığını düşünüyorsunuz."
"Evet, kesinlikle bu." Emeline rahatlamıştı.
"Ama... Rebecca ona baktı, gözlerinde hala sorular vardı. "Çok yakında Lord Vale'le evlenmeyi planlıyorsunuz."
"Bunun bir önemi yok. Jasper'ı bir ağabey gibi seviyorum ve bu evlilik, yaşamı sürdürüş şeklimi değiştirmeyecek. O beni bırakır ya da ölürse hayatımda bir şey değişmeyecek."
Rebecca hiç konuşmadan onu süzüyordu. Odanın dışındaki koridordan mırıltılar gleiyordu.
"Samuel'in ölmesinden korkuyorsunuz," diye mırıldandı Rebecca. "Onu seviyorsunuz ve kendinizi ona adamaktan korkuyorsunuz."
Hiç yorum yok :
Yorum Gönder
Kitap ya da yazı hakkındaki görüşünüzü bizimle paylaşın