0 ALINTILAR // Emery Rose - Vahşi Aşk (Love and Chaos #1)

Kitabın yorumu için tıklayınız!

Sevgi bir eylemdi. Sadece gelişigüzel söylenen güzel bir kelime değildi. İnsanlar 'Seni seviyorum' demekte çok hızlıydı ama bu ne anlama geliyordu? Bazı insanlar için hiçbir şey ifade etmiyordu. 

...

Sevgi güçlüydü. Seni yok edebilirdi. Seni iyileştirebilirdi. Darbeleri yumuşatabilirdi.

*****

"Büyük dalgalarda sörf yapmak nasıl bir şey?" diye sordu dakikalar sonra. 

"Sanki... kendi ölümünle yüzleşmek gibi." Bunu söylemek istememiştim ama Remy'yle, nedenini bilmesem de her zaman en içsel düşüncelerimi dile getiriyordum. Kimseye anlatmadığım şeyleri ona anlatmıştım. "Gerçekten yaşam ve ölüm hakkında düşünmemi sağlıyor. Sanırım bu dalgaları kovalamamın nedenlerinden biri de bu... belki de çoğu sörfçü için aynı şey geçerlidir. Pek çok insan sadece hayatta kalıyor, gerçekten yaşamıyor, anlıyor musun? Büyük bir dalgaya binmek insana yaşadığını hissettiriyor. Bu inanılmaz bir deneyim. Açıkçası unu nasıl tarif edeceğimi bilmiyorum."

"Evet," dedi usulca. "Ne demek istediğini anlıyorum. Yaşamak ve hayatta kalmak arasında büyük bir fark var."

*****

"Eğer kaderinizde varsa, birbirinize geri dönmenin yolunu bulursunuz."

"Bunun mümkün olduğuna gerçekten inanıyor musun? Birini seni asla affetmeyecek kadar kötü incitmiş olsan bile mi?"

"Ne kadar süreceğini söylemedim. Sadece geri dönüş yolunu bulacağını söyledim."

*****

"Mektuplarıma neden cevap vermedin?"

"Onları hiç okumadım," dedi.

Başımı salladım. Shane yalancı değildi. Neden bu konuda yalan söylüyordu?

"Ama... açılmışlardı..."

"Benim tarafımdan değil. Mahkumlar kendi mektuplarını açamazlar."

Elinden alınan bir başka özgürlük. Yine de mektupları okumadan saklamıştı. Bunca zaman geçmesine rağmen hala okumamıştı. "Neden okumadın?"

Bir cevap bekledim, gerçekten bir cevap beklemiyordum ama yine de bekledim.

"Çok acıtıyordu," dedi sessizce. 

*****

Bunu ona ben yapıyordum. Onu perişan ediyordum. Oysa tek istediğim onu mutlu etmek, gülümsediğini görmekti. Onu hayatındaki kötü şeylerden korumaktı ama her konuda başarısız olmuştum.

"Bizi nasıl düzelteceğimi ya da işleri nasıl yoluna koyacağımı bilmiyorum," dedi ardından.

"Bazı şeyler düzeltilemez. Bazen baştan başlamak gerekir."

"Yaptığımız şey bu mu? Yeni biz, bu muyuz? en senin için sadece istekli bir beden miyim?"

"Hayır. Sen çok daha fazlasısın. Her zaman öyleydin."

"Ama bu çok acıtıyor."

"Biliyorum," dedim. "Özür dilerim. Seni asla incitmek istemedim. Ben sadece hayatımı toparlamaya çalışıyorum ve bu çok zor," dedim, geri döndüğünden beri ona karşı olduğumdan daha dürüst davranarak. Onunla eksiden konuştuğumuz gibi konuşmak istiyordum. Ona her şeyi anlatabildiğim zamanlardaki gibi. "Bu çok zor."

"Çok üzgünüm. Olan her şey için," dedi. "Sadece senin için burada olmak istiyorum. Senin için burada olmalıyım. Lütfen beni dışlama. Ben hala aynı kızım, biliyorsun değil mi? Veda etmekten hoşlanmayan kız. Geride kalmaktan korkan kız."

"Biliyorum. Kim olduğunu biliyorum."

"Bizim için hala bir şans olduğunu düşünüp kendimi kandırarak aptallık mı ediyorum sence?"

*****

"Ben... az önce ne dediğimi duydun... biz nasıl... sen ve ben olanları asla atlatamayız. Yapabileceğimizi düşünmek aptallıktı." Gülümsemesi hüzünlüydü.

Ah, Ateşböceği... Bizi hafife alıyorsun. Sana mutlu sonla biten tek bir hikaye vereceğim ve o hikaye bizimki. 

"Yanılıyorsun. İyi günde de kötü günde de seninleyim." Yüzünü ellerimin arasına aldım. "Çok zorlaştı diye seni terk etmeyeceğim. Ya da bazen birbirimizi incitecek şeyler söylediğimiz için. Geçmiş geride kaldı. Onu değiştiremeyiz ama geçmişin geleceğimizi yok etmesine izin vermeyeceğim."

Gözleri büyüdü ve sanki duyduklarına inanamıyormuş gibi nefes aldığını duydum. "Benimle bir gelecek mi istiyorsun?"

"Tek istediğim bu. Tek ihtiyacım olan bu. Sadece sen."