~~~*~~~
"Meğer ben kalbimi sende unutmuşum."
"Kalbini, kalbimin en güzel köşesinde sakladım, Özgür. Geri istersen kaybolmasın diye..."
"Ben kendi kalbimi değil, seninkini istemeye gelmiştim oysa..."
~~~*~~~
Güneş Demirel'in ilk çıkardığı ve basımı tükendiği için birçok okurun bulamadığı ancak şimdi Ephesus Yayınları'nın logosuyla yeniden çıkardığı kitap Katran Karası okundu, bitti ve yorumuyla karşınızdayım :)
Güneş Demirel'in çıkardığı bütün kitapları okumuş biri olarak bu kitabı da okumam gerekliydi ve okudum da. Ancak şunu söylemeliyim ki Güneş Demirel'in son çıkardığı kitaplar çok daha güzeldi. Bu yazarın ilk kitaplarından biri olduğundan dolayı kalemindeki o mükemmellik ne yazık ki bunda yoktu. Yine akıcıydı, kurgu yine güzeldi ama diğerleri gibi muhteşemdi diyemem açıkçası.
~~~*~~~
"Arabanla gelmek istiyorsun, çünkü kaçmaya meylettiğin zamanlarda, bir saniye bile kaybetmek istemiyorsun. Sürekli kendini garanti altında hissetmen gerekiyor, öyle değil mi?"
"Biliyor musun, benim hakkımda çok yanılıyorsun. Ben istemedikten sonra, çıkar ve gerekirse yürüyerek eve dönerim. Kimse umurumda bile olmaz."
"Merak etme, kimsenin umurunda olmadığını az çok öğrettin bana."
~~~*~~~
Kitabın kısaca konusuna değinmek gerekirse; yetimhanede büyümüş olan Yağmur, bilgisayar mühendisi olarak çalışmaktadır. Bir gün tesadüfen Özgür ile tanışınca hayatı tepetaklak olup yalnız yaşadığı hayatta birden etrafını bir sürü kişi ile sarmalanmasıyla hayatı renklenmeye başlar. Özgür'ün yardımı ile annesini bulup, babasının ailesiyle tanışan Yağmur'un hayatı aile sevgisini tadarken Özgür'ün aşkı da kalbini kavurur. Ama hiçbir zaman her şey bu kadar kolay olmaz... Çünkü annesinin kimliği büyük bir deprem etkisi yaratırken zaman zaman Özgür ile olan ilişkisini zedeler. Ama aşk her zaman kazanır ;)
Kitapta en sevdiğim çiftin Suna ve Barış olduğunu söylesem ne yaparsınız... hatta Yağmur ve Özgür'den daha çok sevdiğimi... aşkın onlara daha çok yakıştığını... hatta aşkı için bu kadar kararlı adım atan asıl çiftin bence onlar olduğunu... :) tatlım sizleri ben daha çok sevdim. :)
Yağmur ve Özgür'ün ilişkisi benim için biraz ergen tripleriyle bir barışık bir küs geçen bir ilişkiydi. Ciddi anlamda ele avuca sığmaz ayrılıkları ve triplerini okuduk ve açıkçası benim için oldukça sıkıcıydı o kısımlar.
~~~*~~~
Daha önceleri hep çok süslü ve bakımlı kızlardan hoşlandığımı düşünürdüm. Ancak şimdi, karşımda en yalın haliyle duran Yağmur, içimin titremesine sebep oluyordu.
~~~*~~~
Kitapta en sevdiğim yerlerden biri de Yağmur'un halaları ve amcalarıyla olan ilişkisiydi. Çok güzellerdi :) aile sevgisini tekrardan ortaya sermişlerdi.
Kitapta sevmediğim bir diğer kısım da çok fazla Sunacığım, Yağmurcuğum, anneciğim babacığım muhabbetlerinin olmasıydı. Açıkçası bunlar benim günlük hayatta bile kullanmadığım ve 'yağ çekiyormuş' gibi hissettiren ifadeler olduğundan dolayı bu kitapta da biraz yapmacık durmuştu.
Üzülerek söylüyorum ki bu kitap diğer Güneş Demirel kitaplarının yanında biraz sönük kaldı. Çünkü yazarın çoook daha güzel kitaplarını okuduğumu düşünüyorum. İlk hikayesi, kitabı olmasının dezavantajını gördüm sanırım.
Benim nazarımda 5 üzerinden ne yazık ki 3 lük bir kitaptı. Eğer yazarın diğer kitaplarını okuduysanız bu kitabını çok büyük beklentiyle veya onlarla kıyaslayarak okumayın.
~~~*~~~
"Yıldızlar bile yalnız değil, görüyor musun? Hatta kalabalık sayılırlar. Ay'ın etrafını nasıl da süslemiş pervasızca ışıldıyorlar. Peki ben, ben niye bu kadar yalnızım?"
~~~*~~~
Yazarı : Güneş Demirel
Yayınevi : Ephesus
Sayfa sayısı : 416
Yalnızlığı hayatının temel ilkesi haline getiren Yağmur,
iyi bir işe ve parlak bir geleceğe sahip olmasına rağmen mutlu değildi.
Tatil için gittiği Ağva’da, tatsız bir şekilde tanıştığı Özgür’le yakınlaşırken,
hayatının yön değiştirmesine engel olamayacaktı.
Yıllar sonra hiç tanımadığı ailesiyle yolları kesiştiğinde,
onları kendi dünyasına alacak mıydı?
Peki, kendisi gibi inatçı bir adamla nasıl başa çıkacaktı?
Aslında Özgür için de hiçbir şey kolay değildi. Kozasına hapsolmuş,
çıkmamakta kararlı bir kelebekle ne yapacak,
renklerini gökyüzüne nasıl savuracaktı?
Aşk, savaşırken mi kuvvet kazanacaktı?
iyi bir işe ve parlak bir geleceğe sahip olmasına rağmen mutlu değildi.
Tatil için gittiği Ağva’da, tatsız bir şekilde tanıştığı Özgür’le yakınlaşırken,
hayatının yön değiştirmesine engel olamayacaktı.
Yıllar sonra hiç tanımadığı ailesiyle yolları kesiştiğinde,
onları kendi dünyasına alacak mıydı?
Peki, kendisi gibi inatçı bir adamla nasıl başa çıkacaktı?
Aslında Özgür için de hiçbir şey kolay değildi. Kozasına hapsolmuş,
çıkmamakta kararlı bir kelebekle ne yapacak,
renklerini gökyüzüne nasıl savuracaktı?
Aşk, savaşırken mi kuvvet kazanacaktı?
Hiç yorum yok :
Yorum Gönder
Kitap ya da yazı hakkındaki görüşünüzü bizimle paylaşın