"Eğer benim olmak istiyorsan, kırılmaya, kaybolmaya ve acıya hazır ol!"
Sözcükler dişlerinin arsından uğursuz bir fısıltıyla çıkmıştı. Kalbim olduğu yerde sıkıştı. Onu koruyan kemikler şimdi kalbimi acıtıyordu. Kafamı biraz daha öne eğdim.
"Kırılmış bir şeyi daha fazla kıramazsınız, parçalamak isterseniz varım. Kaybolmuş birini bir kez daha kaybedemezsiniz, yok etmek isterseniz sizin için ortaya çıkarım. Acıya ihtiyaç duyan birine çektireceğiniz acı mükafattır efendim. "
*****
Yıldırım Bozkurt gerçekten de tehlikeli bir adamdı. Öfke, kin, intikam duyguları tüm iyi niteliklerinin üzerini örtüyordu. O an gerçekten korktum. Bana fiziki olarak yapabilecekleri umurumda değildi ama canımı çok daha farklı şekillerde yakabileceğinin bir ispatını görüyordum. Onunla yaşadığım şey, adı her neyse... Beni tamamen tüketecekti.
*****
"Kendini ne kadar iyi tanırsan, etrafından da o kadar insan kaybedersin. Ben kendimi tanıdıkça etrafımdaki herkesi teker teker kaybettim. Güçlü bir insan olmanın bedeli bu. Önce kendini tanır, sonra etrafındakileri tanır, hasarlar alır ve onları atlatırsın. Tebrikler artık güçlüsün."
*****
"Benim kurallarımı çiğneyen herkes bedelini öder Tutku, bunu öğrensen senin için iyi olur."
"Kurallarınızın ne olduğunu tam olarak bilmezken bunu nasıl yapabilirim? Sizi, bu aramızdaki şeyi anlamıyorum."
Bana doğru döndüğünde gözlerinde farklı bir parıltı geziniyordu.
"Ben de seni anlayamıyorum. Çok kolay gibi görünsen de içinde başka şeyler var. Kendini bastırıyorsun, demir parmakların ardına hapsediyorsun. Sende benim zayıf yanlarımı görüyorum, bir zamanlar üzerimde taşıdığım o karakteri... Sen benim zayıflığımsın Tutku."
Hiç yorum yok :
Yorum Gönder
Kitap ya da yazı hakkındaki görüşünüzü bizimle paylaşın