0 ALINTILAR // Nora Roberts - Noel'de Ölüm (Ölüm Serisi #7)

Kitabın yorumu için tıklayınız!

Peabody içini çekerek, "Sana öyle baktığı zaman adını nasıl hatırlıyorsun şaşıyorum," dedi. 

"Ben unutursam o bana hatırlatıyor."

Peabody patronunun sesindeki alaycı ifadeyi yakalamasına rağmen, "Nasıl bir duygu?" diye sormaktan kendini alamadı. 

"Ne?" Eve yardımcısının gözlerindeki derinliği gördüğünde rahatsız olarak omuz silkti. "Burada yapacak işlerimiz var Peabody," diyebildi. 

"Bu sorum da işle ilgili sayılmaz mı? Çünkü o iki kadın senin bulduğun mutluluğu arıyordu."

Eve ağzını açtı ve kapattı. Kapılara baktığında Roarke'ın sıkı sıkı kapatmış olduğunu fark etti. Ağzından çıkana kadar fark etmeden, "Düşünebileceğinin çok üstünde bir duygu bu," dedi. "Her şeyi değiştiriyor ve seni üzen her şeyi düzeltip yoluna koyuyor. Belki bir daha asla eskisi gibi olmayacaksın, olabilecek şeylerden korkmaya başlayacaksın... ama o her zaman orada elini uzatmış seni bekliyor olacak."

 

*****

"Eğer Rudy ile Piper daha önce beni tanımamış olsalardı, gizli görevi ben kendim yürütmeyi tercih ederdim," dedi. 

Bunun üzerine Roarke tek kaşını kaldırarak, "Karımın tanımadığımız adamlarla buluşmasına herhalde itiraz edebilirdim," diye çıkıştı. 

Eve kanepelerden birini daha ağzına atarak, "Görev gerektirmedikçe onlarla yatmayacaktım ki... Hem zaten o sırada da seni düşünüyor olacaktım," diye sırıttı.

"Zaten görevin de fazla uzun sürmezdi, çünkü adamın testislerini kesip senin eline verirdim."

"İnanamıyorum, Roarke! Sadece şaka yapıyorum."

"Mmm, ben de sevgilim."

*****

"Sen de benim seni kabul ettiğim gibi kabul edeceksin beni, Eve."

Genç kadın sessizce oturarak adamın her kelimesini hazmetti, gözlerini araladı. Gözlerinde gördüklerine dayanamıyordu. "Geçen kış kendini benim hayatıma soktun. Senden bunu ben istememiştim. Seni istememiştim," diye fısıldadı.

Adamın kaşları çatıldı, rahatsız bir meydan okumaydı bu. Eve, "Tanrı'ya şükürler olsun ki benim ne istediğime ya da ne istediğimi düşündüğüme kulak asmadın," diye ekledi. 

"Ben de seni çağırmamıştım. A ghra."

Aşkım benim. Eve, bunu onun dilinde ne demek olduğunu biliyordu ve kalbini ona açmaktan çekinmiyordu. "O günden beri seni de bulaştırmadığım hiçbir olay kalmadı. Bunun böyle olmasını istemezdim. Seni kullanmam gerektiğinde fütursuzca kullandım. Bu beni rahatsız ediyor."

"Beni ise mutlu ediyor."

"Biliyorum," derken Eve'in parmakları onun bileklerini sardı. Roarke'ın nabzı muntazam ve hızlı atıyordu. "Sen benim bakmak istemediğim parçalarıma çok yakından bakıyorsun ve benim de bakmaktan başka çarem kalmıyor."

"Sen benimle de bensiz de bakıyorsun onlara Eve. Benimle baktığında belki o kadar acıtmaz diye düşünüyorum."