Kitabın yorumu için tıklayınız!
Ev. Bu kelime beni can evimden vurmuştu. Eminim bu onun için sadece basit bir kelimeden ibaretti. Geceleri uyunacak, sabahları kahve yapılacak bir yer. Seth'in her zaman bir evi, ne olursa olsun sevildiği ve kabul edildiği bir yeri olmuştu.
Benimse her zaman aradığım bir duyguydu bu. Ve Seth bana gerçekten evimdeymişim gibi hissettiren tek kişi o olmuştu.
*****
"Bundan şikayet ediyor olabilirim ama bu görevleri yerine getirirken kendim hakkında gerçekten çok şey öğreniyorum, Seth. Hızlı randevuda olduğu gibi."
Sanki duymak istediği cevap bu değilmiş gibi omuzları hafifçe çöktü. "Peki ne öğrendin?"
"İlgilenmediğim bir adamın ilgisini, sırf ilgi çekmek istediğim için kabul etmemem gerektiğini." Göğsümde dönüp duran duygu girdabına bakılırsa bu ifade beklediğimden çok daha kıza ve kendinden emin çıkmıştı. Ama doğruydu.
"Ya." Seth biraz doğruldu ve hüzünlü bir gülümsemeyle bana baktı. Gözlerinin kenarları hafifçe kırıştı. "Sanırım bu önemli ders."
"Ve bazen doğru kişiyle tanışmanın ne kadar önemli olduğunu öğrendim. Benim henüz başaramadığım bir şey bu."
*****
"Seni reddetmek beni mahvetmişti. Gerçi sen ne o zaman ne de sonrasında duygularımı umursamamıştın zaten."
"Ya, 'sonrası' hakkında konuşmak istiyorsun demek? Beni geri çevirdiğin için ne kadar aşağılandığımı mı söyleyeyim yani, hele bir de sonra gelip lanet olası işimi elimden almaya çalıştın!" Ona iyice yaklaştım, son birkaç haftadır içimde tutmaya çalıştığım duygu şelalesi sonunda çağlamaya başlamıştı işte. "Madem bu kadar kötü bir insanım, madem bana hala bu kadar kızgınsın, neden buraya geldin, Seth?"
"Çünkü seni hala seviyorum, Parker! İşte bu yüzden. Sana on dört yaşındayken aşık oldum ve seni sevmeyi hiç bırakmadım. Bir sürü yerden gelen iş tekliflerini geri çevirdim - New York, DC, San Francisco - çünkü ne yaparsam yapayım seni bir türlü aşamadım."
Hiç yorum yok :
Yorum Gönder
Kitap ya da yazı hakkındaki görüşünüzü bizimle paylaşın