.jpeg)
"Sevgili Eve." Roarke, elinde şarap şişesiyle birlikte ayağa kalktı. "Daima adalete uygun hareket edersin. Yine de son derecede karanlık bir karaktere aşık olacak kadar huzursuzsun." Eve'in kadehini tekrar doldurdu ve şişeyi kenara bıraktı. "Daha birkaç ay önce birinci derece cinayetten şüpheliler listesinde olan birine."
"Bu hoşuna mı gidiyor? Yani şüphelenilmek?"
"Evet, gidiyor." Elini uzatıp Eve'in, çürük izinin artık kaybolduğu elmacık kemiğini başparmağıyla ovaladı; ama o iz zihninde kaybolmamıştı. "Ve senin için biraz endişeleniyorum."
"Ben iyi bir polisim."
"Biliyorum. Tamamen hayranlık duyduğum tek polis. Adalete böylesine yürekten bağlı bir kadına aşık olmam, kaderin garip bir cilvesi."
"Bu hoşuna mı gidiyor? Yani şüphelenilmek?"
"Evet, gidiyor." Elini uzatıp Eve'in, çürük izinin artık kaybolduğu elmacık kemiğini başparmağıyla ovaladı; ama o iz zihninde kaybolmamıştı. "Ve senin için biraz endişeleniyorum."
"Ben iyi bir polisim."
"Biliyorum. Tamamen hayranlık duyduğum tek polis. Adalete böylesine yürekten bağlı bir kadına aşık olmam, kaderin garip bir cilvesi."
*****
Para güç verebilirdi ama ölümün paraya saygısı yoktu. Ölüm, sınıf ayrımı olmayan bir kulüptü.
*****
Kollarını Roark'ın beline doladı ve sırtına yaslandı. "Ah, seni seviyorum!"
Kalbi ani bir duygu yoğunluğuyla sıkışırken, Roarke olduğu yerde donup kaldı. Şaşkın bir halde döndü ve karısının kollarını tuttu.
"Ne?" Eve'in kahkahaları yatışmıştı. Roarke'ın gözleri delici bakıyordu. "Ne var? Ne oldu?"
"Asla söylemezsin." Roarke karısını kendisine çekti ve yüzünü saçlarına gömdü. "Bunu asla söylemezsin," diye tekrarladı.
Eve, Roarke'tan gelen yoğun duygu akımına dayanmaktan başka bir şey yapamadı. Nereden çıktı bu şimdi? diye sordu kendi kendine. "Evet, söylerim. Elbette söylerim."
"Bu şekilde değil." Eve'in ağzından bu sözleri duymaya ne kadar ihtiyacı olduğunu o ana dek hiç anlamamıştı. "Dürtülmeden yapmazsın. Üstelik önce durup düşünürsün."
Eve inkar etmek için ağzını açtı ama sonra kapadı. Roarke haklıydı; Eve'in bu konudaki tavrı korkakça ve aptalcaydı. "Üzgünüm. Benim için çok zor. Elbette seni seviyorum," dedi sakince. "Ancak bu bazen beni çok korkutuyor, çünkü sen ilksin. Ve teksin."
Roarke konuşabileceğinden emin olana kadar karısını göğsüne bastırmış bir halde tutmaya devam etti; sonra geri çekildi ve Eve'in gözlerine baktı. "Sen benim hayatım değiştirdin. Hayatım haline geldin."
Kalbi ani bir duygu yoğunluğuyla sıkışırken, Roarke olduğu yerde donup kaldı. Şaşkın bir halde döndü ve karısının kollarını tuttu.
"Ne?" Eve'in kahkahaları yatışmıştı. Roarke'ın gözleri delici bakıyordu. "Ne var? Ne oldu?"
"Asla söylemezsin." Roarke karısını kendisine çekti ve yüzünü saçlarına gömdü. "Bunu asla söylemezsin," diye tekrarladı.
Eve, Roarke'tan gelen yoğun duygu akımına dayanmaktan başka bir şey yapamadı. Nereden çıktı bu şimdi? diye sordu kendi kendine. "Evet, söylerim. Elbette söylerim."
"Bu şekilde değil." Eve'in ağzından bu sözleri duymaya ne kadar ihtiyacı olduğunu o ana dek hiç anlamamıştı. "Dürtülmeden yapmazsın. Üstelik önce durup düşünürsün."
Eve inkar etmek için ağzını açtı ama sonra kapadı. Roarke haklıydı; Eve'in bu konudaki tavrı korkakça ve aptalcaydı. "Üzgünüm. Benim için çok zor. Elbette seni seviyorum," dedi sakince. "Ancak bu bazen beni çok korkutuyor, çünkü sen ilksin. Ve teksin."
Roarke konuşabileceğinden emin olana kadar karısını göğsüne bastırmış bir halde tutmaya devam etti; sonra geri çekildi ve Eve'in gözlerine baktı. "Sen benim hayatım değiştirdin. Hayatım haline geldin."
*****
"Seninle olmaya karar verdiğimde, nereden geldiğini biliyordum ama umursamadım. Kötü şeyler yaptığını, kanunları çiğnediğini, onları umursamadığını biliyordum. Ama yine de buradayım." Eve huzursuzca kıpırdandı. "Seni seviyorum, tamam mı?"
Hiç yorum yok :
Yorum Gönder
Kitap ya da yazı hakkındaki görüşünüzü bizimle paylaşın