0 ALINTILAR // Mihri Mavi - Tehlikeli Görev

Kitabın yorumu için tıklayınız!

Özge,  Kuzey'i önden gönderip gözlerindeki haylaz parıltıyla bana döndü. "Dışarıda seni görmek isteyen biri var."

"Kim?" diye sordum kuşkuyla. 

"Git de kendin gör," dedi mutlu bir ifadeyle. "Ayrıca benden duymuş olma ama sırf bugün arabanı sana teslim edebilmek için gece boyunca garajda çalıştı." Kıkır kıkır gülerek bana göz kırptı ve merdivenleri çıkmaya başladı. 

Dışarı çıktığımda evin garaj yolunda tamir edilmiş arabamın kapısına tembel bir şekilde yaslanmış olan Alperen'i gördüm. Ona yaklaştığımda anahtarları bana doğru yavaşça fırlattı.  

anahtarı havada yakaladım. "Çok hızlısın, açıkçası bu kadar erken halledeceğini beklemiyordum."

Hafif çarpık bir sırıtışla, "Seni şaşırtabildiğim için memnunum," dedi ukalaca. 

Gülümsedim. "Yoksa sonunda bana karşı iyi biri olmaya mı karar verdin Alperen Bozkurt?"

Sırıtışı büyüdü, keyifli bir hal aldı. "Yerinde olsaydım şansımı zorlamazdım."

Omuz silktim. "Şansımı zorlamayı severim," dedim tatlı tatlı. 

Yoğun bir şekilde bana bakan gözlerine eğlenen bir ifade yerleşti. "Farkındayım."

*****

Başını hafifçe yana eğip baştan aşağı bedenimi ağır ağır süzdü, gözleri yeniden gözlerimi bulunca dudaklarında belli belirsiz bir gülümseme oluştu. "Farklı görünüyorsun."

Tatlı tatlı sordum. "Bu iyi anlamda bir farklılık mı yoksa kötü anlamda mı?"

"Çok iyi anlamda bir farklılık," diye yanıtlarken 'çok' kelimesine vurgu yapması dikkatimden kaçmamıştı.

"Biraz tarz değişikliği yapmaya karar verdim."

Dudakları küçük bir tebessümle kıvrıldı. "Yakışmış. Bu akşam fazlasıyla dikkat çekici görünüyorsun."

Gülerek kaşlarımı yukarı kaldırdım. "Bana iltifat mı ediyorsun sen?" diyerek ona takıldım. 

Elimle ağzımı kapatıp abartılı bir tavırla şaşırmış gibi yaptım. "Aman Tanrım! Büyük sözler ediyorsun Alperen Bozkurt, bu cidden akıl almaz bir olay."

Gülerek dudaklarını yalayıp alt dudığını dişlerinin arasına aldı. "İnan bana, benim için olağandışı bir durum."

*****

Başını bana çevirdi, bir an için beni incelediğini hissettim. "Tüm bunlar seni rahatsız etmiyor mu, başka bir kız bu kadar kan görse muhtemelen koşarak kaçardı."

Gözlerinin içine bakarken içtenlikle gülümsedim. "Beni rahatsız eden bir şey var, evet. O da senin yaralanman. Şanslısın ki seni buldum, baksana tedavini bile üstlendim. Bence çok büyük bir teşekkürü hak ediyorum."

"Teşekkürler, seni yüzsüz," derken neşeyle sırıttı. 

"Rica ederim. Bir sorun yaşarsan gel beni bul, tekrar üstünden geçeriz."

"Bir soru olacağını sanmıyorum. Gerçek bir hemşire gibi özenle ilgilendin benimle."

"Birinin yapması gerekiyordu."

"Bu kişi sen olduğun için memnunum." 

*****

"Beni çok güldürüyorsun, böyle sıradan anlar yaşayıp içten gülmeyi çok unutmuştum." 

Elimde olmadan ben de ona katılıp güldüm. "Bugün itiraf günü anlaşılan."

Gözlerini tekrar gözlerime çevirdi ve uzun uzun baktı. "Sende beni çeken farklı şeyler var. Diğerleri gibi değilsin, daha önce tanıdığım kimseye benzemiyorsun," dedi kısık bir sesle. "Seni ilk gördüğüm anda bunu hissetmiştim."

"Neden bahsediyorsun?" siye sorsam da aslında çok iyi anlamıştım, zira aynı şeyleri ben de ona karşı hissetmiştim.

Alperen'le karşılaştığım ilk anda çarpılmıştım sanki, o kısacık zaman diliminde dahi bana çok değişik duygular yaşatmıştı. Hayatım boyunca hiç deneyimlemediğim yoğun duygular. 

"Direnmeye çalıştıkça daha da güçlenen bir his bu..." diye devam etti. "Sanki upuzun bir labirentteyim, çıkmak için her yolu deniyorum ama bütün yollar yine sana çıkıyor. Uzaklaşmak imkansız, kaçmak mümkün değil."