"Tabii bu dünyada yapılan tüm hatalardan kadınların sorumlu tutulduğunun farkındayım."
Rafe onu kolundan tutarak kendine çevirdi. "Gerçekten mi? Dünyayı böyle mi görüyorsun, Charlotte?"
"Bakında dünyanın böyle döndüğünü görüyorum, Rafe. Erkekler bizi mülk sahibi olmaktan, politikada söz sahibi olmaktan ya da ekmeğimizi kazanmak için çalışmaktan uzak tutup bize daha alçak görevler veriyorlar ya da ..."
"Ya da istemediğiniz kişiyle evlenmekten mi?"
Aynı anda iki kişiyle konuşuyor gibiydi, Rafe'le ve kendisiyle. "Evet, doğru. İstediğimiz kişiyle evlenmemizi de engelliyorlar. Çok tehlikeli yaratıklar olmalıyız biz kadınlar. O kadar tehlikeliyiz ki erkekler hep bizi avuçlarının içinde tutmak istiyor."
*****
"Yapmamalıyım ama yapacağım. Bunun tek sebebi arazi ve işlerle daha yakından ilgilenmeni istemem, iç meselelerle boşa vakit kaybetme."
"Hayır, bunu yapıyorsun çünkü sen kabul edene kadar peşinden ayrılmayıp seni çılgına çevireceğimi biliyorsun. Ah, yine çok utandım."
"Hayır, hiç de utanmadın. Sen asla utanmazsın. Ve nasıl oluyorsa hep senin istediğin oluyor."
"Hayır, her zaman değil, Charlie," dedi usulca ellerini ata binmesi için kavuştururken. "Ama aynı zamanda, asla vazgeçmem."
*****
"Sana olan duygularımdan bahsederken hep ciddiydim, Charlie."
Charlotte ellerini kucağında birleştirdi, odadaki hava bir anda gerilmişti. "Bazen... bazen bana karşı büyük bir sorumluluk hissettiğini düşünüyorum, Rafe. Yani amcanın ve kuzenlerinin yaptıklarından dolayı. Söyledim işte. Bana acınmasından hoşlanmam, Rafe."
"Düşündüğün bu mu yani? Sana acıyor muyum?"
Charlotte başını eğerek yeniden kurdeleleriyle oynamaya başladı. "Neden olmasın? Ben kendime acıyorum. Bana yaptıkları şey çok korkunçtu, Rafe."
Rafe bir eliyle Charlotte'ın yanağını tuttu. "Biliyorum. Senden asla sahip olmamış olduğun bir şeyi çaldılar."
Hiç yorum yok :
Yorum Gönder
Kitap ya da yazı hakkındaki görüşünüzü bizimle paylaşın