Kitabın yorumu için tıklayınız!
"Sana güvenmeye çalışıyorum," diye karşılık verdim.
"Öyle mi? İyi bir iş çıkarmıyorsun."
İçim düğüm düğüm oldu. İyi bir iş çıkarmıyorsun. Kelimeler kafamın ardında çınladı. Bu şekilde düşünmesi bile canımı acıtıyordu.
Ona biraz daha yaklaştım. Kalbim göğsümde şiddetle atıyordu.
"Hayatıma bir yalanla girdin. Kim olduğun konusunda dürüst değildin. Gerçeği itiraf ettiğinde, her şeye rağmen beni rehabilitasyona götürmene izin verdim. Daha çok şey hakkında yalan söylüyor olabileceğini bilmeme rağmen, seninle vakit geçirmeye devam ettim. Sana hayatımdaki kimseye yapmadığım kadar körü körüne güvendim. Bu yüzden bana iyi bir iş çıkarmadığımı söyleme." Gözlerim yanıyordu. Elimden gelenin en iyisini yapmaya çalışıyordum.
Yine de asla yeterli gelmiyordu.
*****
"Benimle başa çıkabilecek misin?" diye sordum kısık sesle.
"En azından denemeye başlamak istiyorum," derken göğsü bu açıklamayla kabarmıştı. "Elimizdeki her şeye sahip olmak istiyorum. Kötü anılar olmadan."
Daha önce ona hiç şu andan daha fazla aşık olmamıştım. "O zaman kendini durdurman konusunda sana güveneceğim."
Defalarca kez kafasını salladı. "Duracağım. Bunu yapabilirim. Yapabileceğimi biliyorum."
"Demek öyle?"
Lily gülümsedi. Onu kendime doğru çekerken dudaklarımızı derin bir öpücükle birleştirdim. Kenetlenmiş ellerimizi başının üstündeki dolaba sabitledim.
Nefeslerini düzene sokmaya çalışırken alnımı onunkine yasladım. "Sana inanıyorum, aşkım."
*****
"Her şeyi berbat ettim," dedi Lo.
"Hayır," diye cevap verdim elimden geldiğince sert bir şekilde. "Etmedin."
"Ne yaptığımı bilmiyorsun bile."
"Önemi yok ki." Keşke ona sarılabilseydim. Neden birbirimizden bu kadar uzak olmak zorundaydık?
"Bunu asla yenemeyeceğim," dedi paramparça olmuş bir şekilde.
"Lo," derken kurumuş dudaklarımı ıslattım. "Bir şeyi unutuyorsun."
Derin bir nefes verdi. "Neymiş o?"
"Biz Dnya-616'dayız. Burası alternatif bir evren değil." Telefonu daha da sıkı tutarken gözyaşlarım akıyordu. "Mutlu sonumuza ulaşacağız. O noktaya gelmemiz biraz zaman alacak olsa bile."
Bir keresinde, dibe vurduğum bir anda bu cümleleri bana söylemişti. Şimdi sadece kendi sözlerini hatırlaması gerekiyordu.
Sanki göğsünden bir ağırlık yavaşça kalkıyormuş gibi tekrar nefes verdi.
"Bana inanıyor musun?" diye fısıldadım.
"Her kelimesine."
Hiç yorum yok :
Yorum Gönder
Kitap ya da yazı hakkındaki görüşünüzü bizimle paylaşın