.jpeg)
"Bir başkasına, onun kendine yardım etmesi için izin vermeye alışık değil."
"Siz Calloway kızlarının hiçbiri değil bence," dedi. Bunun üstüne düşününce onun haklı olabileceğinin farkın vardım. Fakat ben, diğer insanları kontrol etme huyumdan artık vazgeçiyordum. Bana sunulan yardımı kabul etmeyi öğreniyordum. Umarım Rose da her şeyin üstesinden gelebilirmiş gibi hissetmesine rağmen aynısını yapardım.
"Ondan kaçmayacağına söz ver," dedim kesik bir nefes alarak. "O seni itse bile-"
"Onu bırakmayacağım," dedi Connor.
*****
Lo'yla uzak olmamız bir çözüm değildi. Asıl çözüm, birlikte olmak için sağlıklı bir yol bulmamızdı.
Hala beni istiyor muydu ki? Emin değilim. Gözlerimi sildim.
Kesik, tatsız bir kahkaha attı. "Eğer bana söylemezsen kahrolası bir ay boyunca senin için endişeleneceğim, Lil. Ryke, bir türlü sonunda eve döneceğim fikrini kabul edemiyor. Döndüğümde ise tekrar seninle olacağım. Konuşmaya ve daha iyi bir ilişki kurmaya başlayacağız. Eğer bu lanet şeyi telefondan, rehabilitasyonda ve ayıkken halledemiyorsam yakında eve dönmemeliyim demektir."
Duyduğum tek bir şey vardı. Tekrar seninle olacağım.
*****
"Döndüğünde Jonathan'la konuşacak mısın?"
Göğsüm sıkıştı. "Acaba ben de... " Ya ben onu tetikliyorsam? Ah Tanrım.
"Hayır, Lil," dedi küçük bir kahkaha atarak. "Tam tersisin. Sen benim istikrarım... evimsin."
Derin bir nefes aldığım sırada, bu söyledikleri gözlerimin yaşarmasına sebep olmuştu. O da bana hep evimmiş gibi hissettirmişti.
*****
Hayatta en çok söylemediğimiz şeyler canımızı yakardı. İkimiz de aramızda büyüyen bu eziyete karşı hislerimizi söyleyemeyecektik. Birbirimizin derin nefesler alışını izledik, bekledik, dinledik.
Bazı kararlar bizi tanımlardı. Ben de hayatlarımızı sonsuza kadar değiştirecek bir karar verdim.
Ya da sadece kaçınılmaz olanı erteleyen bir karar.
Gerçekte her ne olursa olsun kalbimde, bunun doğru olduğunu hissediyordum.
Hiç yorum yok :
Yorum Gönder
Kitap ya da yazı hakkındaki görüşünüzü bizimle paylaşın