.jpeg)
Kitabın yorumu için tıklayınız!
"Tanrı aşkına Bianca." Gözlerini yumdu ve alnın benimkine dayadı. "Bana bakmaya nasıl katlanabiliyorsun?"
Alnına düşen bir tutam saçı çekmek için uzandım ve avcumun tersini sağ yanağından aşağı sürttüm. Bunu alırken yaşadığı acı katlanılmaz olmalıydı. En uzun iz, sağ kaşını ikiye bölüyordu, parmağımı o izin üzerinden geçirdim, sonra burnundan indirip ağzına ulaşana kadar devam ettim.
"Bence..." Çatlak fısıltılar dudaklarımdan dökülürken boğazım acıyla susmam için yakardı ama yine de devam ettim. "Sen... seksisin."
Yüzünü avuçlayıp dudaklarına bir öpücük kondurdum. Sonra bir tane daha. Dudaklarına takıntılıydım.
"Sen delisin, solnyshko."
Hayır, deli değilim. Sadece ona aşıktım.
*****
"Lütfen... onu yapma."
Saçlarının ucu hemen omzumun altındaki noktaya değdiğinde karıncalanma hissi yukarı doğru çıktı ve eğilip kulağıma, "Niye?" diye fısıldadı.
"Tanrım, bebeğim, bunu nasıl sorabilirsin?"
"Senden... Hoşlanıyorum, Mikhail," dedi, sesi zar zor duyuluyordu. "Her... bir... parçandan."
*****
"İkiniz tuhaf bir çift oldunuz oğlum," dedi Giulia. "Onun hep dansçılardan biriyle veya bir ressamla olmasını beklemiştim. Daha... uyumlu biriyle. Bu kadar... sert olmayan birine ihtiyacı olacağını düşünüyordum."
Yorumda bulunmadım çünkü yanılmadığından emindim.
"Ben altı defa evlendim, biliyor musun?" diye devam etti. "Herkes benim biraz kafadan kontak olduğumu düşünüyor... çorap değiştirir gibi koca değiştiren Giulia. Halbuki bana ilk kocam Vitallo gibi bakacak bir adam bulmaya çalışıyordum ben."
"Peki o nasıl bakıyordu?" diye sordum.
"Senin Bianca'ma bakışın gibiydi. Sırf o ayaklarını yakmadan karşıya geçebilsin diye yanan kömürlerin üzerine yatacakmışsın gibi."
*****
Onu tutan kollarım daha da sıkılaştı ve yanağımı onunkine sürttüm. Benim sersem, küçük günışığım.
"Kimse..." başka bir fısıltıyla, "seninle... kıyaslanamaz."
Ellerini boynuma doladı ve nefesini kulağımda hissettim, ağzını daha da yaklaştırdı. "Seni seviyorum... Mikhail."
Yüzümü Bianca'nın boynuna gömdüm ve derin birer nefes aldım, kokusunu içime çektim. Adımı söylediğini duymanın bana neler yaptığını bilmiyordu. Her defasında beni parçalara ayırıyor ve tekrar birleştiriyordu. Her dokunuşu içimi eritiyordu.
"Eğer sana ne kadar delice aşık olduğumu bilseydin," dedim boynuna doğru, "korkudan ödün patlardı Bianca."
Gözüme bakabilmek için geri çekildi, gülümsedi ve burnuyla burnumu dürttü. "Asla."
Hiç yorum yok :
Yorum Gönder
Kitap ya da yazı hakkındaki görüşünüzü bizimle paylaşın