0 ALINTILAR // Neva Altaj - Saklı Gerçekler (Perfectly Imperfect #3)

  Kitabın yorumu için tıklayınız!

"Sergei'de... bir sorun mu var?" diye sordum.

"Evet," dedi sonunda. "Bazen bazı şeyleri farklı algılıyor. Belirli bir durum karşısında mantıklı yanıta dair görüşleri seninkilerden ya da benimkilerden farklı."

Kaşlarımı çattım. "Nasıl yani?"

"Diyelim ki kahve almak için sırada bekliyorsun ve arkandaki adam cüzdanını almaya çalışıyor. Ne yapardın?"

"Bilmiyorum. Çantamla kafasına mı vururdum? Polisi mi arardım?"

"Sergei adamın boynunu kırar, sırasına geri döner  ve sırası geldiğinde bir kapuçino sipariş eder."

Gözlerimi kırpıştırdım. "O... o şiddet yanlısı birine benzemiyor."

"Sergei doğuştan şiddet yanlısı değil. Normal şartlar altında kimseye saldırmaz. O asla bir çocuğa dokunmaz. Ya da bir tehdit olmadığı sürece bir kadına dokunmaz. Eğer yaşlı bir kadın karşıdan karşıya geçiyorsa ona yardım etmek için yaklaşacaktır. Eğer bir kedi ağaçta mahsur kaldıysa ağaca tırmanır ve kediyi kurtarır. "

"Anlamıyorum."

"Kışkırtılmadığı sürece davranışları tamamen toplum tarafından kabul edilebilir haldedir."

"Peki ya kışkırtıldığında?"

"Sergei kışkırtıldığında insanlar ölür Angelina."

*****

"Sence iyileşebilir mi?"

"Hiçbir fikrim yok." Omzunu silkti. "Ama bir şeyi aklında tutmalısın. Eğer haklıysam ve Sergei bir sebepten dolayı seni koruması gerektiğini düşünüyorsa mantıklı davranmayacaktır."

"Ne demek istiyorsun?"

"Demek istediğim, sana karşı tehdit olabileceğini düşündüğü herkes öldürecek. Gerçek ya da hayali."

*****

"Sana karşı en ufak bir tehdit oluşturabilecek herkesi ortadan kaldıracağım, Angelina. Eğer bir saniyeliğine bile olsa seni tanıdığından şüphe duysaydım çoktan ölmüş olurdu."

"Sergei..."

"Kimse. Senin. Güvenliğini. Tehlikeye. Atamaz." dedi dişlerinin arasından "Bunu anladın mı Angelina?"

Gözlerimi kırpıştırıp başımı salladım.

"Güzel."

*****

"Gözler, Angelina," diye bağırdım ve tekrar çenesini kavradım. "Bana bakmana ihtiyacım var."

Ellerini yüzümün iki yanına getirene kadar yukarı doğru hareket ettirdi ve bana her zamana baktığı gibi baktı; beni görüyormuş gibi. Bir şeylerin ortadan kaldırılması ya da insanların öldürülmesi gerektiğinde gönderdikleri birini değil.  Herkesin, eğer yanlış bir şekilde bakarlarsa onları öldüreceğinden korktuğu aklını kaçırmış bir adama bakar gibi değil. Sadece... bana bakar gibi.

"Seni bırakmıyorum, lisichka," dedim dudaklarına doğru ve tekrar içine girdim. "Sen benimsin."

*****

"Beni incitebileceğini hiç sanmıyorum, Sergei. Kasıtlı ya da değil." Dudaklarını yumuşakça dudaklarıma değdirene kadar başını yukarı kaldırdı. "Senden korkmuyorum, koca adam."

"Korkmalısın Angelina," dedim ağzının içine doğru. "Kendimi tamamen kaybettiğimi hiç görmedin bebeğim. Eğer görseydin kaçar ve bir daha arkana bile bakmazdın."

"Kendini kaybettiğinde diğer insanlar öyle mi yapıyor? Kaçıp uzaklaşıyorlar mı?"

"Eğer akıllılarsa, evet."

Angelina gülümsedi ve parmağının ucunu burnuma yerleştirip ağzıma ulaşana kadar bir çizgi çekti. "Şey, ben kaçmayı planlamıyorum, Sergei. Aslında daha da yaklaşıp sen gittiğin yerden dönene kadar sana sarılmayı planlıyorum."

*****

Gözlerinde hiçbir endişe ya da isteksizlik izi olmadan beni izliyordu. Ona ne kadar çılgıncasına aşık olduğumu biliyor mu diye merak ettim. Boynunu öpüp narin derisini ısırdım. "Karanlığımı uzak tutan tek şey sensin, lisichka." Omzunu öptüm. "Eğer bir gün, saçmalıklarımdan bıktığına karar verirsen sadece git ev asla arkana bakma. Ve çok iyi saklandığından emin ol."

"Neden?" diye sorup bacaklarını belime doladı.

"Çünkü seni takip eder ve sürükleyerek geri getiririm. Eğer seni kovalamaya karar verirsem saklanabileceğin hiçbir yer yok, Angelina."

Gözlerimin içine bakarken dudaklarına muzip bir gülümseme belirdi. "O zaman iyi ki kalıyorum."