0 ALINTILAR // Celia Aaron - Duygusuz

  Kitabın yorumu için tıklayınız!

"Beni dilediğin kadar inkar edebilirsin ama senin de hissettiğini biliyorum." Göğsünü, kalbinin üstünü ovdu. "Uzun bir süre gerçekten midem yanıyor sandım. Seni her gördüğümde ve bırakmak zorunda kaldığımda bunu hissettim. Sanki bir lav çukuru, beni içten dışa doğru yakıp kavuruyordu. Ne kadar ilaç içersem içeyim geçmedi. Sadece tek bir şey işe yaradı, sen. Sadece sana yakın olmak yeterliydi. O his gitti. Ardından yerini başka bir şey, beni dolduran ve sana daha çok muhtaç bırakan bir şey almaya başladı. Hep daha fazlasını isteyen bir şey."

*****

"Anlamanı beklemiyorum. Ama anlayacaksın." Camille'i işaret ettim. "O, hissetmemi sağlıyor." Babamı gösterdim. "Senin gözyaşlarının beni üzmesi gerekiyor, değil mi? Üzmüyorlar. Canının sıkkın olduğunu gördüğümde 'mutsuz olmanı istemiyorum' diye düşünüyorum fakat üzüntüsü hissetmiyorum. Ama o..." Sanki anlamasını sağlayabilirmiş gibi babama yaklaşıp öne doğru eğildim. "O ağladığında ya da güldüğünde, tam şuramda hissediyorum." Göğsüme, kalbimin olduğu yere vurdum. "Daha önce ne böyle bir şey deneyimledim ne de yaşadım. Bunu bırakamam. Anlamıyor musun?"

*****

"Beni asla yarı yolda bırakmayan, içtenlikle menfaatimi düşünen tek insansın. Ama bu farklı. Camille farklı. Açıklayamam."

"Ben açıklayabilirim." Yaşlılık lekesi olan ellerinden biriyle yüzünü sıvazladı. "Onu seviyorsun."

Alaycı bir şekilde cevap verdim. "Bunun ne olduğunu bile bilmiyorum."

"Olabilir ama göğsünde taşıdığın o kalp biliyor." Arkasına yaslandı, gerginliği azalmamıştı. "Onu bırakmazsan asla senin olmayacak. Parmaklarının arasından kum gibi kayıp gidecek."

Neyden bahsediyordu böyle? "O zaten benim. Parmaklarımın arasından falan kaymayacak."

*****

Sessizleştiğimde saçımı yüzümden çekip alnımı öptü. "Üzgünüm."

Geri çekilip kollarımla bedenimi sardım. "Hayır, değilsin. Üzgün olsan gitmeme izin verirdin."

"Yapamam." İç çekti.

"Anlatacağımdan mı korkuyorsun?"

"Hayır."

"O zaman neden?"

"Sensiz yaşayabileceğimi sanmıyorum."

*****

"Hayatın senindir. Yalnızca samimiyetimi görmeni bekleyip, eninde sonunda karanlık eylemlerimden ötürü beni bağışlayacağını umabilirim. Bağışlamasan bile yine de burada bekliyor ve seni düşlüyor olacağım.

Bendeki sevginin sana ait olduğunu bil. Hep de öyle kalacak."

-Sebastian