0 ALINTILAR // Emma Scott - Son Sürat (Full Tilt #1)

Kitabın yorumu için tıklayınız!

"Her şey çok hızlı ilerliyormuş gibi hissediyorum," diye devam etti Kacey.

"Oturup işleri yoluna koymak için zamanım yok. Mesela, ben ne yapmak istiyorum? Yapmak istediğim şey bu mu? Rock yıldızı olmak mı? Bir yanım yaşadıklarımı harika bulurken diğer yanım korkuyor."

"Neyden korkuyorsun?"

"Yaşam tarzından. Partilerden. Bunları gerçek kararlar vermek zoruna kalmamak için yaptığımı hissediyorum. Sadece grubu takip ediyorum, gürültülü müzik yapıyorum ve çok içiyorum çünkü..."

Kibarca, "Çünkü?" diye sordum. 

Söyledikleri önemsizmiş gibi kayıtsızca omuz silkti. "Çünkü gidecek başka yerim yok."

*****

"Kahretsin, Theo. Değişiklik olsun diye gerçek bir şeyden bahsetmeye çalışıyorum. Hayatımda birinin olmasını özledim. Bencil biri değilim, sadece artık çok geç olduğunu biliyorum. Yine de o duyguyu kaçırdım ve bu berbat bir şey tamam mı?"

Theo sakin bir ses tonuyla, "Evet, dostum," dedi. "Anladım. Daha önce bunun hakkında hiç konuşmadık. Ne istediğin hakkında da."

"Ölmeden önce ne istediğimi mi kastediyorsun? Söyleyebilirsin, Theo. Keşke söylesen."

Theo tersleyerek, "Ne için?" diye sordu. "Bunun kime ne faydası var?é

"Bana. Bana faydası var. Şey gibi hissediyorum..."

"Ne gibi?"

Yalnız.

*****

"Neden tüm arkadaşlarını uzaklaştırdığını anlamıyorum. Onları korumak için mi? Kendilerinin karar vermeyi tercih edeceklerini düşünmüyor musun? Seninle olmak isteyeceklerini düşünmüyor musun?"

"İstediklerini biliyorum," dedi. "Az önce sana anlattıklarımı anneme söylemek zorunda kaldım. Ailemin ve arkadaşlarımın benimle oldukları dakikaları saymalarını izlemek zorundayım. Gözlerindeki acı, dikkatli sözler, biraz fazla uzun süren vedalaşmaları. Bunu Oscar'da, Dena'da ve Tania'da görüyorum. Theo'da ve ailemde görüyorum... Onlarda bunu görüyorum çünkü buna mecburum. Başka biri... Buna dayanamıyorum. Benim bir çevrem var ve hepsi bu. Bu çevrenin dışında insanlara söylemek istemiyorum. Öğrenmek zorunda kalmalarını istemiyorum. Başka birinin buna katlanmasına izin vermem..."

Havayı yutup kendime hakim olmaya çalışarak, "Yine de," dedim. "İşte buradayım."

Bana bakarken, "İşte buradasın..." dedi. "İnan bana, seni bunun içine çekmek istemedim. Ama sanki..."

"Ne?" diye fısıldadım.

"Sanki başka seçeneğim yokmuş gibi hissettim." dedi Jonah. "Çemberi kapalı tutmaya ve duvarlarımı sağlam tutmaya çalıştım, rutinime devam ettim... Ama sen yine de içine girdin." Çenemden akan yaşı nazikçe sildi. "Sen de bunu hissediyorsun, değil mi?"

Başımı salladım. "Evet."

*****

"Benim sıkıcı ve karanlık dünyama muhteşem bir ışık oldun. Ama seni tekrar öpmeme izin verirsen... Eğer şimdi bir şeye başlarsak zaman durmaz. Son benim sonum, uzaklarda belirsiz bir şey olarak kalmayacak.  Zaman bana meydan okuyacak çünkü..." 

Sesi kısıldı. Elini daha sıkı tuttum. Gözyaşlarımız birbirine karıştı. 

"Çünkü ne?" diye fısıldadı. 

Dişlerini gıcırdatarak, "Çünkü Kace, günler geriye doğru akacak. Ta ki son gün gelene kadar," dedi. "Sana veda etmem gereken gün."

*****

"Beni mi çağırdın?" Yatağın yanındaki sandalyeye çökerken söyledim. Dirseklerimi şilteye yasladım ve elimi eline aldım. 

"Sözler alıyorum," dedi, kısa, sığ nefesler arasında. "Kimse... Benim durumumdaki ir adamı... reddedemez."

Zekice bir cevap bulmaya çalıştım ama bulamadım. Sadece, keşke bu pozisyondan başka bir pozisyonda olsaydı diye feryat ediyordum.

"Bir şey mi istiyorsun?" diye sordum. "Herhangi bir ey."

"Hayır, Kacey. Sadece seni istiyorum. Burada, benimle."

Başımı salladım. "Buradayım. Hiçbir yere gitmiyorum."

Dudakları hafifçe seğirerek gülümsedi. "Ve şu söz."

"Nedir?"

Jonah, "Söz ver bana," dedi. Sesi zayıf ve yumuşaktı ama bakışlarında çaresiz bir yoğunluk vardı."

"Ne hakkında, bebeğim?.."

"Yine sev."

*****

Eğer şansım olsaydı seni sonsuza kadar severdim, Kacey.