0 ALINTILAR // Teagan Hunter - Kör Atış (Carolina Comets #2)

Kitabın yorumu için tıklayınız!

"Yara izini beğendim," derken içtiği tekilanın kokusunu alabiliyordum. "Seni farklı gösteriyor."

"Sanırım çirkin demek istedin!" Kulüpte çalan yüksek sesli müzik yüzünden bağırmıştım. Son bir saat içerisinde ikimiz de yaklaşık dört shot atmıştık ve kendimi uzun zamandır hiç olmadığım kadar rahatlamış hissediyorum.

Çenemi tutup yüzümü kendisine yaklaştırdı, bir an için yeşil gözleriyle suratımda bir delik açmaya çalıştığını düşündüm.

"Çok güzelsin, Rhodes. Yarana rağmen değil, yaran sayesinde."

*****

"Davet ettiğin için teşekkürler."

"Ben... şey, gelmek isteyeceğini düşünmemiştim."

Kaşlarımı çattım. "Neden gelmek istemeyeyim ki? Sen benim karımsın."

"Kalabalıktan nefret edersin."

"Seni desteklemek için yüz binlerce kişinin olduğu bir kalabalıkta bile otururdum."

*****

Fotoğrafları yavaş yavaş incelerken onu izlemeye başladım. Hepsini tek tek inceledi. 

Sonuncu fotoğrafa geldiğinde gözlerini kapattı. 

Ağladığı fotoğraftı. 

Aradan birkaç dakika geçtikten sonra gözlerini açıp bana döndü. "Bu... Beni böyle mi görüyorsun?"

Başımı sağladım. "Sana güzel olduğunu söylerken ciddiydim, Rhodes. Keşke sen de bunu görebilseydin."

"Ama yara izim. O..."

"Senin bir parçan olabilir ama sen sadece ondan ibaret değilsin."

Boğazı düğümlendi. "Ben..." Avucunu yüzünde gezdirip burnunu çekerken kafasını başka tarafa çevirdi. "S*ktir," diye mırıldandı. Tekrar bana döndüğünde gözleri akmayan gözyaşlarıyla parlıyordu. "Teşekkür ederim, Ryan."

"Hayır, ben teşekkür ederim. Bana gerçek seni gösterdiğin için. Onunla tanışmamın zamanı gelmişti."

*****

"Zaten tüm kurallarınızı çiğniyorsunuz. En basit olanları bile. Sınırlarınızı korumalısınız yoksa gerçekmiş gibi hissetmeye başlayacaksınız."

Yutkundum.

Her şey çoktan gerçekmiş gibi hissettirmeye başlamıştı.

"Ah. Tanrım. Vay canına. Az önce söylediklerimi unut." Elini yüzümün önünde salladı. "Geç kaldığım ortada."

"Ne?"

Collin, kaşlarını kaldırarak bana aptalmışım gibi baktı. "Ona aşık olmuşsun, dostum."

Alaycı bir tavırla gözlerimi devirdim. "Aşık falan olmadım."

"Olmuşsun. Hem de gerçekten aşıksın."

"Gerçekten değilim. Ciddiyim."

"Hı-hı. Yani sabahları aklına gelen ilk şey o değil mi?"

"Şey, evet o. Ama sırf gecenin bir yarısı örtünün tamamını kendi üzerine çektiği ve beni sinir ettiği için."

"Hımm. Peki. Deplasman maçından eve döndüğünde en çok onu göreceğin için heyecanlanıyorsun, değil mi?"

"Hayır, Frodo'yu."

"Anladım. Bir kez olsun gerçek bir insan gibi davranmanı ve kasıntı bir huysuz gibi ortalıkta dolaşmamanı sağlayan kişi kesinlikle Ryan değil, öyle mi?"

"O..." Pekala, tamam. Son zamanlarda daha samimi biri olmuştum. Ama bunun sebebinin düzenli seks hayatım olduğuna emindim. "Hayır. Değil."

Collin güldü. "Doğru. Tabi. Kendini neye inandırmaya çalışıyorsan ona inan."

"Kendimi hiçbir şeye inandırmaya çalışmıyorum. Doğru olan bu."

"Tamam."

*****

"Yalan söylemeyeceğim, sizin için biraz endişelenmiştim."

"Endişelenmiş miydin?"

"Evet. Yani, ikiniz çok farklısınız. O içine kapanık bir huysuzken sen neşe saçıyorsun. Bunu nasıl yürüteceğinizden emin değildim. Ama şimdi..." Duraksayıp omuz silkti. "Bilmiyorum. Belki tamamen yanlış ve çılgınca düşünüyor olabilirim ama bence Scout haklıydı. Rhodes'un sana bakışları tam olarak aşk romanlarından fırlamış gibi. Sanki artık rol yapmıyor gibi görünüyorsunuz."

Normalde ilk tepkim söylediklerini reddetmek olurdu, bunlar doğru değildi. Elbette hala rol yapıyorduk.

Ama...

"Ben... Ben artık rol yaptığımdan pek emin değilim."

"Yani sen..."

"Galiba sahte kocama aşık oldum."